Seyahat düşünceleri

Vanlife kulağa gün batımları, uzun sahiller ve dört tekerlek üzerinde özgürlük gibi geliyor. Ama bazen başka bir an araya giriyor: Beden duruyor, güç çekiliyor – ve karavan hayatı birden sessizleşiyor. Bunu İspanya’da yaşadım. Beklenmedik bir klinik, karavan yerine taksi, sorularla dolu bir gece. İki hafta neredeyse hiçbir şey yapamadım ve yola devam ettiğimizde yorgunluk yeniden çöktü – bu kez Fransa’da. Acil servis, ilaç, devam etmek. Farklı bir vanlife’tı. Çok az kişinin k

Sabahları, ışık karavanın pencerelerinden süzülürken, hava tuz ve kahve kokar. Yasuo gerinir, kapıyı açarım — ve her şey altına döner. Hiçbir şey istemeyen bir an. Sadece var olmak ister. Burada, Costa de la Luz’da, güneş başka parlıyor. Daha yüksek değil, daha parlak da değil — ama daha yakın. Tenin altına geçip, ruh dediğimiz yere ulaşmanın bir yolu var onda. Ve orada, sessizce çözmeye başlıyor artık hissetmek istemediğin şeyleri. Vücudumun yavaşladığını hissediyorum. Doğal

Yollar arasında düşünceler Bazen metinler yazmıyorum, sadece küçük kartpostallar. Kendime. Bir zamanlar olduğum halime. Henüz olacağım kişiye. Durduğum yerlerden – bir nefeslik, bir düşüncelik, bir anlık varoluş. Bunlar aslında mesaj değil, daha çok izler. Kendini hatırlatmak isteyen anlar – bir yere gitmek isterler, bir adrese değil, bilincin içine. Hedefsiz bir yoldan kartpostal Bazı yollar bir yere götürmez — sadece devam eder. Bugün o yollardan birindeyim. Ne bir plan, ne