Her şey gün batımı değil

Neden Vanlife’ı Romantize Etmek İstemiyoruz — ve Gerçekten Önemli Olan Ne

Bu kararı vermeden önce uzun uzun araştırdık. Bloglar okuduk, YouTube videoları izledik, paket listelerini karşılaştırdık. En güzel kamp alanlarını gördük, en sıcak ve rahat araç dönüşümlerine hayran kaldık, en ilham verici yaşam tarzlarını keşfettik.

Birçoğu çok faydalıydı. Bazıları ise gerçeklikten biraz uzak geldi.

Ama eksikliğini hissettiğimiz şey, yaşanmış gerçek hikâyelerdi. Hayatını birkaç metrekareye sığdırmaya çalışmanın nasıl bir duygu olduğunu, dışarıdaki baskının arttığı, içerde ise şüphelerin sessizce fısıldadığı anları anlatan.

Gerçekten ihtiyacımız olan, o uzun saatler boyunca süren düzenleme sırasında sırt ağrıları, 3,5 ton sınırının ne kadar sıkı olduğu an, sadece aracın değil, kalbin de ağırlaşan kararları hakkında samimi hikâyelerdi.

Biz aracımızın ağırlığını artırdık. Daha çok eşya almak için değil — içimize tam oturmayan “doğru”yu zorla yapmak istemediğimiz için. Çünkü bırakmanın sadece yer açmaktan daha fazlası olduğunu gördük.

Böyle günlerde sakince düşünmek mümkün olmuyor. Kararlarımız genellikle iyi hissettikleri için değil — yapılmaları gerektiği için alınıyor. Garaj bitmemiş, bir gün daha geçmiş. Üst üste beşinci akşam, o kadar yorgunsun ki, daha iyi bir çözüm var mı diye bile düşünmeye gücün kalmamış.

Eşyaları ayırdık, yeniden yerleştirdik, sonra tekrar boşalttık. Her şeyi tarttık — kelimenin tam anlamıyla. Her kilo ayrı bir düşünceydi: “Bunu bırakabilir miyiz? Sonra lazım olur mu?”

Ve sonunda, “Bir daha düşünelim” dediğimiz an, “Artık karar vermeliyiz. Devam etmek zorundayız.” oldu.

Bu baskı sessiz bir baskı. Dışarıdan gelmiyor. İçimizde, bir ayrılık tarihi yaklaşırken çalışan, bitmek bilmeyen bir geri sayım gibi. Artık düşünmek için zaman kalmadığını bilmek.

Ve belki de bu yanlış değil. Bazı kararlar tam da böyle bir aciliyeti gerektiriyor.

Vanlife her zaman romantik değil. Dışarısı 30 dereceyi aşarken, havasız bir araç içinde dolapları düzenlemek romantik değil. Ehliyetimiz uymadigi için birimizin birden bire araba sürememesi romantik değil. Günlerce taşıma, ayıklama ve temizlikten sonra kas ağrısıyla uyanmak da romantik değil.

Ama yine de, hiç pişman değiliz.

Çünkü önemli kararlar nadiren kolay olur. Ve heyecan, yorgunluğun yanında var olabilir.

Şikayet etmek istemiyoruz. Sadece çoğu zaman gösterilmeyenleri göstermek istiyoruz.

Ara alanları. Belirsizlikleri. Gerçekliği.

Çünkü tam orada asıl önemli olan şey yatıyor.

Belki vanlife bir rüya değil — bir yol. Ve bu yolda her şey var: şüpheler, karmaşa, küçük zaferler. Gözlerimiz açık yürüyoruz. Romantize etmeden.

Her şey hazır olduğu için değil — artık gitme zamanı geldiği için.